Wilgotność odnosi się tutaj do wilgotności bezwzględnej, czyli ilości wody w powietrzu. Jednostką jest gram na metr sześcienny.
W temperaturze pokojowej 23 stopnie Celsjusza, wilgotność powietrza wynosi zaledwie od 5 do 10% i będzie bardzo sucho, a nawet wyschnie do elektryzowania, kot będzie bał się wyciągnąć rękę. Ze względu na niską zawartość wody w powietrzu, wirusy i bakterie mogą łatwo unosić się w powietrzu i dostać do naszej błony śluzowej nosa i jamy ustnej. Jest to również wilgotność, przy której choroby układu oddechowego, takie jak zapalenie płuc i grypa, są najłatwiej przenoszone.
Wraz ze wzrostem wilgotności wirusy i bakterie zaczynają się osiedlać. Gdy wilgotność osiągnie 50% do 60%, wchodzi do najbardziej komfortowego obszaru wilgotności ludzkiego ciała.
Dlaczego na niektórych obszarach wiosna przypomina wszystkie pory roku? Ponieważ nadaje się nie tylko do temperatury. Wilgotność często mieści się w tym zakresie.
Kiedy wilgotność wzrośnie do 70%, osiągnie ulubiony zakres wilgotności pleśni i istnieje duże prawdopodobieństwo, że ściany i ubrania zaczną pleśnieć. Nasza przylegająca odzież stanie się niewygodna z powodu zwiększonego tarcia spowodowanego wzrostem objętości wody. Nawet jeśli w tym czasie temperatura nadal będzie wynosiła 23 stopnie, będziemy czuć się duszno.
Kiedy wilgotność względna osiąga 100%, osiąga 23 stopnie, czyli górną granicę, jaką może utrzymać powietrze.
W tym czasie woda skrapla się w kropelki, więc procent wilgotności względnej jest jak informowanie nas o procentowym nasyceniu wodą z powietrza w tym czasie.
A wraz ze wzrostem temperatury wzrasta ilość wody, którą może pomieścić powietrze. Temperatura zmienia się od niskiej do wysokiej, a zdolność zatrzymywania wody w powietrzu staje się coraz większa jak butelka.